Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են,
Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են,
Չգիտեմ ինչու է այդպես:
Հայաստան ասելիս շրթունքս ճաքում է,
Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է,
Չգիտեմ ինչու է այդպես:
Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են,
Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են,
Չգիտեմ ինչու է այդպես:
Հայաստան ասելիս աշխարհը իմ տունն է,
Հայաստան ասելիս էլ մահը ո՞ւմ շունն է…
Կմնամ, կլինեմ այսպես:
Առաջադրանքներ՝
- Ի՞նչ զգացողություններ ունեցար, երբ կարդացիր բանաստեղծությունը: Ի՞նչ ես դու պատկերացնում, երբ լսում ես Հայաստան բառը։
Շատ հուզիչ բանաստեղծություն է, նաև երգն էլ է լավը :Պատկերացնում եմ ազատ և հզոր երկիր:
2.ՀԱՅԱՍՏԱՆ բառով գրի՛ր ակրոստիքոս։
Հինավուրց իմ երկիր
Ազատ ու անկախ
Յուրաքանչյուր քո սահման
Ամուր է և անվախ:
Սարերն ու ձորերը
Տարիներ էլ թե անցնեն,
Անպայման ծաղկելու են
Նաիրյան ծառերի պես:
Մկրտիչ Համբարձումյան 