Day: January 22, 2020

Առաջադրանքներ՝ 250-254 22.01.20

Մարդը կտրում էր կտորը: Քույրիկս կտրատում էր աղցանը: Ագռավները չեն թռչում տաք երկրներ: Ճնճղուկը թռչկոտում էր բակում:

Այդ մասին նա հազար անգամ մտածել էր ու ոչ մի եզրակացություն չէր արել:

Դու ինչի՞ մասին էիր մտածում,որ այդպես հանկարծակի վեր թռար:

Երբ ես մտածում եմ այդ մասին, աշխարհը փոխվում է աչքիս:

Երանի՛ մտածեիր ու հետո անեիր, այդ դեպքում ամեն ինչ ուրիշ կլիներ:

Մտածեց,ամեն ինչ ծանր ու թեթև արեց ու որոշեց մինչև հեռանալն անպայման տեսնել նրան:

Մտածիր,հետո՛ արա,թե չէ ստիպված անընդհատ ներողություն ես խնդրում:

Զարմացա:-եզակի Տեսանք:-հոգնակի Փնտրում ես:-եզակի Վազում եք:-հոգնակի   Կհասնես-եզակի:

Առակ

Гора для Царя зверей

Притча от Николая Бутенко

Надоело царю зверей — Льву, охотиться. Повелел он животным воздвигнуть высокую гору в саванне, откуда ему будет легче править.

Принялись Антилопы и Быки Зебу, Кабаны и Зайцы наращивать её, вырывая вокруг огромный ров. Когда гора выросла до небес, повелел он своим подданным поочерёдно приносить в жертву своих домочадцев.

Собрались животные у рва и стали решать кого первым пожертвовать: Антилопу или Быка, Кабана или Зайца?

Вдруг грянул гром и яростно засверкали молнии. С небес хлынул такой силы ливень, подобно которому никогда не видели засушливые земли саванны. Животные попрятались кто куда. Целую неделю лили тропические дожди.

Когда стихли, рыкнул голодный Лев да так грозно, что вздрогнула земля. Но никто к нему не явился. Взглянул царь зверей на свои владения и ужаснулся: гора оказалась отрезанной от бескрайней саванны глубоким рвом, заполненным болотной жижей, что образовалась от рыхлой земли.

Вот так случается с коварными и глупыми правителями, которые создают благостный мир для себя, а не для своих подданных.


Սար գազանների թագավորի համար

Գազանների թագավոր առյուծը ձանձրացրել էր որս անելուց:Հրամայեց նա կենդանիներին կանգնեցնել բարձր մի սար Սավանայում,որտեղից իրեն ավելի հեշտ կլինի կառավարել:

Սկսեցին եղնիկները և զեբու ցուլերը,Վայրի խոզերը և նապաստակները սարքել այն , շուրջը փորելով հսկայական փոս:Երբ սարը հասավ երկինք ,նա հրամայեց իր ստորադասներին ,որ հերթով  զոհաբերեն իրենց տնեցիներին:

Կենդանիները հավաքվեցին փոսի մոտ և սկսեցին որոշել,թե ում առաջինը զոհաբերեն: Եղնիկին թե ցուլին,վարազին թե նապաստակին:

Հանկարծ ապրոպ սկսվեց, կատաղած փայլատակեցին կայծակները:Երկնքից այնպիսի ուժով անձրև եկավ ,որի նմանը երբեք չէին տեսել Սավանիայի չորացած հողերը: Կենդանիները թաքնվեցին ով որտեղ կարող էր:Ամբողջ շաբաթ արևադարձային անձրևներ տեղացին:

Երբ դադարեցին ,մռնչաց քաղցած առյուծը այնքան ուժեղ,որ հողը շարժվեց:Բայց ոչ ոք նրա մոտ չեկավ:Նայեց կենդանիների թագավորը իր տարածքին և վախեցավ: պարզվեց, որ սարը  կտրված է անծայր Սավանայից խորը փոսով,լցված է ճահճային ջրով ,որը առաջացել էր փխրուն հողից:

Ահա այսպես է լինում խորամանկ և հիմար տիրակալների հետ,որոնք ստեղծում են իրենց համար ողորմած աշխարհ , այլ ոչ թե իր ենթակաների համար: