Լինում է , չի լինում մի հարուստ թագավոր :Այնքան հարուստ է լինում ,որ ոսկին ու արծաթ ջորիներով և ուղտերով էր կրել,տուն տարել:Այս թագավորը շատ ոսկի,արծաթ,մարմար ու անգին քար է ունենում, բոլորը հավաքում է, մի ամրոց է կանգնեցնում՝ ոչ տեսնված, ոչ լսված:
Պատերը արծաթից են շինում, տակը՝ մարմար քարից,իսկ կտուրը՝ ոսկուց:
Մկրտիչ Համբարձումյան 