6.Գտնել մակբայները, որոշել տեսակը։
Այդ հանկարծակի հանդիպումը մեզ շատ շփոթեցրեց։
Կարճ ժամանակում երիտասարդի կյանքում անսպասելիորեն փոփոխություններ տեղի ունեցան։
Սպարապետի ազնվորեն հպարտ հայացքը վկայում էր նրա մեծ հոգու մասին։
Ա՜խ, կմեռնեմ, ամա նա Վա՜յ թե հանկարծ իմանա,Ես ազատվեմ այս ցավից, Աչքը լալով նա մնա։
Դու ես, որ դարձյալ թախիծով հիշում, կանչում ես նորից կարոտով հստակ։
Ինչպե՞ս չսիրեմ, երկիր իմ կիզված, Պարզված վերստին սրերին սուրսայր….
Երբ կհոգնես, կգազազեց աշխարհից, Դարձի՛ր ինձ մոտ ,վերադարձի՛ր դու նորից (ժամանակի)։
Դու շրջում ես ամենուրեք, դու չկաս…
7.Գտնել մակբայները, որոշել տեսակը։
Այստեղ օդն այնքան խեղդուկ էր, որ մարդիկ հազիվ կարողանում էին շունչ քաշել։ Շշնջյունները վայրկենաբար ընդհատվեցին։ Բժիշկը կամացուկ հայտնեց նրան որդու ժամանման լուրը։ Նա տխրում էր մենակ, առանց զավակների։ Թվում է, թե վաղուց, շատ վաղուց է բաժանվել նրանցից և կարծես անջատված է նրանցից հավիտյան:
Մկրտիչ Համբարձումյան 