«Порой нам кажется, что не осталось на земле ни одного дракона. Ни одного храброго рыцаря, ни единой принцессы, пробирающейся тайными лесными тропами, очаровывая своей улыбкой бабочек и оленей.
Нам кажется, что наш век отделяет от тех сказочных времен какая-то граница, и в нем нет места приключениям. Судьба,.. эта дорога, простирающаяся за горизонт… призраки пронеслись по ней в далеком прошлом и скрылись из виду…
Как замечательно, что это не так! Принцессы, рыцари, драконы, очарованность, тайны и приключения… они не просто рядом с нами, здесь и сейчас, — ничего другого и не было никогда на земле!»

Ричард Бах — «Мост через вечность»

«Երբեմն մեզ թվում է, թե երկրի վրա ոչ մի վիշապ չի մնացել։ Ոչ մի խիզախ ասպետ, ոչ մի արքայադուստր իր ժպիտով ճանապարհ չի անցնում անտառի գաղտնի ճանապարհներով, հմայիչ թիթեռներով և եղնիկներով: Մեզ թվում է, թե մեր դարն այդ առասպելական ժամանակներից բաժանված է ինչ-որ սահմանով, և այնտեղ արկածների տեղ չկա։ Ճակատագիր… հորիզոնից այն կողմ ձգվող այս ճանապարհը… հեռավոր անցյալում ուրվականներ սավառնում էին նրա երկայնքով ու անհետանում տեսադաշտից… Ի՜նչ հրաշալի է, որ այդպես չէ։ Արքայադուստրեր, ասպետներ, վիշապներ, կախարդանք, գաղտնիքներ և արկածներ… նրանք միայն մեր կողքին չեն, այստեղ և հիմա. երբեք այլ բան չի եղել երկրի վրա»: Ռիչարդ Բախ – «Կամուրջ հավերժության վրա»