Բարեգործ գայլ

Սոված գայլը տեսնում է,թե ինչպես է նապաստակը լեղապատառ փախչում, կարծես երկրաշարժ լինի: Ձայն է տալիս .
–Նապաստակ,նապաստակ, կանգնի՚ր,այդ ու՞ր ես լեղապատառ փախչում :
–Ի՞նչ անեմ,գայլ,խեղճ գյուղացի եմ,աղվեսը ընկել էր հետևիցս՝  ուզում է սպանել,ես էլ կին ու երեխաներ ունեմ, գլուխս առա ու փախա,երևի կփրկվեմ:
–Դու տես, է՛,_ասում է գայլը ,_խեղճ է գտել,սպասի ես դրան կմաշկազերծ եմ,ա՛րի իմ մոտ,ա՛րի,քանի ես կամ ոչ ոք քո մազին չի կպնի:
Նապաստակը հավատում է և գնում է նրա մոտ :Երբ գնում է՝ գայլը նրան բռնում է և ուտում:Բերանը սրբում է և աչքերը ուղղում է երկինք, ասում է:
–Գոհեմ քեզնից Աստված ,այսօր բարիություն արեցիր,հիմա որ նապաստակի հիշատակը չկորի՝գրել պիտի տամ. ՙՙԳայլի անունն է դուրս եկել ,աղվեսն է քանդել աշխարհը՚՚:

—