Մովսես Խորենացին     իր գրած «Հայոց պատմության» մեջ Տորք Անգեղին ներկայացնում է  բարձրահասակ, կոպիտ կազմվածքով,  մեծ ուժի տեր հսկա, որին տգեղության պատճառով Անգեղյա են կոչել։ Նա ձեռքով  ապառաժներ է ճեղքել, եղունգներով տաշել, դարձրել տախտակներ և դարձյալ եղունգներով դրանց վրա արծիվներ քանդակել։ Հարձակվել է թշնամու նավերի վրա, ժայռեր է պոկել, նետել նրանց ետևից, և առաջացած ջրերի ալեկոծումից նավերը խորտակվել են կամ հեռուները շպրտվել:

Անգղ անունը բացատրում են կամ որպես այն կրողի տգեղությունից ծագող, կամ էլ անգղ թռչունի հետ են կապում:

Տորք Անգեղը՝ հայոց բարձր լեռների հսկան, որի ծագումը Հայկի սերնդից է սկսվում, երբեք հասարակ մարդու նման չէր: Ահռելի էր նա և այնքան ուժեղ, որ հիսուն գոմեշի չափ էր նրա ուժը: Նա մի հովիվ էր, բայց ոչ հասարակ: Առյուծները և վագրերը նրան տեսնելիս՝ մոտ էին գալիս. կարծելով, թե նա էլ է գազան: Տորք Անգեղը չէր գործածում ո՜չ թուր և ո՜չ նետ, միայն իր տեսքով էր ազդում: Բայց երբ թշնամին երես էր առնում, նա այն ժամանակ դիմում էր ուժին: Գարունը Տորքին տխրություն բերեց: Օրեր, գիշերներ թափառում էր նա. տխուր աչքերով արևին նայում: Աստղիկ աստվածուհին վերևից տեսավ նրան ու մոտ եկավ:

— Աս՛ա ինձ, եղբա՛յր,- ասաց Աստղիկը,- ինչո՞ւ են խոնավ աչքերդ անհուն:

— Ո՛վ, Դիցուհի՜: Միայն ես եմ անսեր, մենակ՝ աշխարհում: Եվ ո՞վ կսիրի ինձ:

— Մի՜ հուսահատվիր, մեծ հսկա՜: Դու սե՞ր ես փնտրում. նա քեզ է սպասում՝  Հայկանուշը:

Տորքը քուն մտավ ու տեսավ նրան իր երազի մեջ: Նա գեղեցիկ էր և շատ նազելի: Տորքն արծվի նման թռչում է առաջ՝ աղբյուրի դիմաց մի բերդ էր կանգնած: Տորքը դռները բախեց: Բախում է, բայց չեն բացում: Երկաթե դուռը հսկան կոտրեց: Չքնաղ օրիորդը մոտեցավ և, իբր ինքն իրեն, այսպես ասաց.

— Եթե այդպես է, ուրեմն գնա և բեր ինձ համար քսան գերի հսկա:

Տորքը գնաց հսկաների մոտ ու ամեն ինչ պատմեց: Եվ հսկաները երգով ու պարով ճանապարհ ընկան: Երբ Հայկանուշը աղմուկը լսեց, տնից իսկույն դուրս եկավ, գնաց ընդառաջ: Նա տեսավ Տորքին հսկաների հետ, որոնք գերի էին, բայց երգում ու պարում էին: Եվ Հայկանուշը զարմացավ, քանի որ նա գերի էր ուզել, այլ ոչ երգ ու պար: Հսկաների նահապետն էլ Հայկանուշինասաց, որ շատ ավելի լավ է, երբ սիրելին ուժի փոխարեն  ցույց տա սեր: Եվ Հայկանուշը գլուխը կախեց ու համաձայնություն տվեց առանց մենամարտի:—Ես կհրամայե՜մ,- ասաց ծերուկը,- որ մեր օրենքով մրցեք իրար հետ, բայց… սիրո զենքով:Եվ կաղնի պսակներն առավ ծերունին, օրհնելով դրեց երկուսի գլխին…ՈՒ ամուսնացրեց:

Պատասխանի՛ր  հետևյալ հարցերին

1. Ինչու՞ էին այս դյուցազունին անվանում Անգեղ, որտեղի՞ց էր նա ծագում:

Անգղ անունը բացատրում են կամ որպես այն կրողի տգեղությունից ծագող, կամ էլ անգղ թռչունի հետ են կապում:

1. Ո՞վ էր Մովսես Խորենացին, ի՞նչ կապ ուներ Տորք Անգեղի հետ:

Նա պատմիչ էր:

1. Տորք Անգեղին ո՞ր աստվածուհին է օգնում:

Աստղիկ աստվածուհի

1. Ի՞նչ է նշանակում դյուցազու՞ն, գիտեք այդպիսի մեկին:

Դյուցազուն նշանակում է քաջ  և  ուժեղ մարդ  :Վահագն

Առաջադրանքներ՝

1.Բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր հետևյալ բառերը՝

շիվ- Բարակ ու դալար ճյուղ,

պայտ –Բանող անասունների (ձիու, ջորու, էշի, նաև եզան) սմբակի կամ կճղակի չափսով ու ձևով պատրաստված մետաղյա թիթեղ, որ խփում են սմբակին (կճղակին) վնասվելուց և սայթաքումից
պաշտպանելու համար:

մարգ – Բանջարանոցում ակոսներով առանձնացված հողակտոր

մանգաղ –Գյուղատնտեսական ձեռքի գործիք

մաճ –Արորի կոթը, որից բռնելով մաճկալը վար է անում:

2.Բանաստեղծության ո՞ր տողերը քեզ դուր եկան և ինչո՞ւ։

Ինձ դուր եկավ,  որ ոնց թոռնիկը պատմում էր իր պապիկի մասին :

3.Շարունակի՛ր (հետո ի՞նչ եղավ):
Արթնացա, երբ արևն արդեն ծագել ու շողերը ներս էր գցել պատուհանիցս: Արագ հագնվեցի ու վազեցի դեպի խոհանոց: Շտապում էի: Գնացի կանգառ , արագ նստեցի երթուղային  տաքսի: 

Это один из немногих хищников с ярко выраженным половым диморфизмом. Самцы не только значительно крупнее самок, но и обладают гривой, которая у некоторых подвидов достигает большого развития и покрывает плечи, часть спины и грудь. Окраска льва жёлто-серая с различными оттенками, грива часто того же цвета, что и шкура, но бывает тёмная, даже чёрная. 

Лев занимает одно из главных мест в человеческой культуре. Изображения этих животных известны со времён палеолита, о чём свидетельствуют наскальные рисунки в пещерах Ласко и Шове. Львы были популярны в культуре в античные времена и в Средневековье, они нашли своё отображение в скульптуре, живописи, на национальных флагах, гербах, в мифах, литературе и фильмах.

Волк, или серый волк, или обыкновенный волк — вид хищных млекопитающих из семейства псовых . Наряду с койотом , обыкновенным шакалом и ещё несколькими видами составляет род волков . Кроме того, как показывают результаты изучения последовательности ДНК и дрейфа генов, является прямым предком домашней собаки, которая обычно рассматривается как подвид волка . Волк — одно из самых крупных современных животных в своём семействе: длина его тела (без учёта хвоста) может достигать 160 см, длина хвоста — до 52 см, высота в холке — до 90 см; масса тела может доходить до 80 кг.

Крупное непарнокопытное млекопитающее (лат. «Equus caballus»), одомашненное и широко использующееся человеком для передвижения верхом, перевозки тяжестей и т. п. ◆ Долгое время лошади были в числе экономически наиболее важных для человека домашних животных.

Длина тела 75—88 см, хвост довольно короткий, крылья широкие, до 2,4 м в размахе, ноги оперены до пальцев.

Гнездятся на земле, скалах или деревьях. Питаются мелкими и средней величины позвоночными (высматривают, паря в воздухе, или подкарауливают, сидя на возвышенном месте), иногда падалью. Численность сокращается.

Сравнительно с остальными семействами отряда хищных, медведи отличаются наибольшим однообразием внешнего вида, размеров, многих особенностей внутреннего строения. Это самые крупные из современных наземных хищных зверей. Белые медведи достигают длины тела 3 метра при массе до 725 и даже 890 кг; малайский медведь — самый мелкий представитель медвежьих: в длину он не превышает 1,5 метров, высота в холке составляет всего 50—70 см; масса — 27—65 кг.

Самцы на 10—20 % крупнее самок. У белых медведей разница самцов и самок в размерах и весе достигает 1,5—2 раза.

Мех с развитым подшёрстком, довольно грубый. Волосяной покров высокий, иногда косматый; у большинства видов густой, у малайского медведя — низкий и редкий. Окраска однотонная, от угольно-чёрной до беловатой. У большой панды контрастная, чёрно-белая. На груди или вокруг глаз бывают светлые отметины. У некоторых видов имеет место индивидуальная и географическая изменчивость окраски. Окраска по сезонам не меняется. Сезонный диморфизмвыражается в изменении высоты и густоты меха.

Зебры — подрод рода лошади, включающий виды бурчеллова зебра (Equus quagga), зебра Греви (Equus grevyi) и горная зебра (Equus zebra). Гибридные формы между зебрами и домашними лошадьми называют зеброидами, между зебрами и ослами — зебрулами. Зебры живут маленькими группами, состоящими из самок с детёнышами и одного жеребца.

Около 4,4—4,5 млн лет назад по данным генетиков появилась линия Equus, породившая всех современных лошадей, зебр и ослов.Изначально зебры были распространены по всей Африке.

 Вид хищных млекопитающих семейства кошачьих, один из четырёх представителей рода пантера (Panthera), который относится к подсемейству больших кошек. Единственный представитель рода на территории Северной и Южной Америки. Третий по размеру в мире, и самый крупный в Новом свете представитель семейства кошачьих. Ареал вида простирается от Мексики на юг до Парагвая и севера Аргентины.

Длина тела без хвоста 112—185 см, хвост 45—75 см,масса 36—113 кг, в основном 60—90 кг, в отдельных случаях до 120 кг. Рекорд в природе составляет 158 кг. Самка на 20 % меньше и легче. Обычный нормальный взрослый самец крупного подвида весит около 90—120 кг (в среднем около 90—95 кг), а самка 60—80 кг. Высота в холке составляет 63—76 см.

Внешне ягуар очень похож на леопарда, но значительно превосходит его по размерам.

К семейству хомяков относятся небольшие, плотно сложенные грызуныс короткими конечностями, маленькими ушами и короткими хвостами. Длина тела варьируется от 5 до 34 см, хвоста от 0,7 до 10 см. Самки у некоторых видов крупнее самцов. Окраска густого меха на спине от пепельно- или буровато-серой до тёмной коричнево-охристой; на животе — чёрная, белая или серая. Иногда вдоль спины проходит чёрная полоса. Имеются очень развитые защёчные мешки^[1].

Очень плодовиты, приносят в год 2—4 помёта. Беременность длится от 15 до 22 дней, в помёте от 1 до 18 детёнышей, которые достигают половой зрелости уже на 6—8 неделю. Продолжительность жизни в природе 1—3 года, в неволе — около 3 лет. На хомяков охотятся многочисленные хищники, включая красного и чёрного коршуна, канюка, малого подорлика, лисицу, горностая и барсука. На молодняк нападают пустельги, серые цапли, чёрные вороны, грачи.